12/3/08

Viure II

"Puede que no me guste correr tanto, dejarme llevar
y que ya esté cansada de ser copiloto de tu amor,
yo ya sé conducir y hoy fijo un rumbo nuevo a mi corazón,
ya no hay marcha atrás, ni nada que hablar
pues yo ya no soy copiloto de tu amor.
Y no puedo engañarme, no voy a decir que no dolió,
me robaste la risa mientras yo dormía, ¡valiente ladrón!,
si todos tus abrazos fueron de mentira, ¿qué me estranguló?,
ya no hay marcha atrás ni nada que hablar,
pues yo ya no soy copiloto de tu amor,
ni pienso viajar en el asiento de atrás, jamás."
Nosoträsh
Copiloto

Qui dia passa, any empeny.
Hi ha dies que tot torna. No saps com ni per què, però cada dos segons et sorprens mirant enrere. Fas l'intent de mirar endavant i no pots soportar-ho: no t'agrada el que hi veus, et fa por. Decideixes refugiar-te en algun lloc on tot sigui més senzill. Malgrat tot, promets en silenci que aquesta serà l'última vegada que giraràs la vista.

Aquesta nit, però, viuràs en l'ahir. Només aquesta nit.

2 comentaris:

Anònim ha dit...

...



pell de gallina


...



bona pasqua preciosa!

Unknown ha dit...

Laura?? Ets tu, oi? (o no?)

Que tinguis un molt bon finde, i que la mona, de Pasqua, sigui ben boooooona, nyaaaaaaaam!!!